Hoe je vergunningprocedures langer kunt laten duren

Eén van de doelen van de Omgevingswet is het verkorten van vergunningprocedures. Dit is niet de eerste keer dat dit wordt geprobeerd: ook bij de invoering van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht was dit een doel. In mijn praktijk kom ik ook veel de wensen van cliënten tegen om de doorlooptijd van een procedure zo kort mogelijk te houden. Omdat het verkorten van vergunningprocedures zo ongeveer de Heilige Graal is, durf ik niet te beweren dat ik ondanks 17 jaar ervaring als advocaat, ook maar enig inzicht heb te geven in het verkorten van vergunningprocedures. Wat ik wél kan doen, is vertellen wat je moet doen om te zorgen dat het extra lang duurt voordat een vergunning wordt verleend. Wellicht kunt u er uw voordeel mee doen, door deze te vermijden.

Dien geen aanvraag in

Het lijkt een open deur: zonder aanvraag wordt in de regel geen vergunning verleend. Toch wordt hier vaak aan voorbij gegaan. Met enige regelmaat zijn mijn cliënten al geruime tijd met de gemeente in overleg om tot iets te komen, maar is niet helemaal duidelijk dat deze periode voor de gemeente niet meegeteld wordt in de totale duur van een procedure. Dan kan gebeuren dat er irritatie ontstaat, omdat de initiatiefnemer voor zijn gevoel al maanden bezig is, terwijl de gemeente nog geen aanvraag voorbij heeft zien komen.

Kortom: dien in ieder geval een aanvraag in. Maar ook dat kan leiden tot reden voor vertraging.

Dien een incomplete aanvraag in

Reden nummer twee waarmee een procedure langer kunt laten duren: dien een incomplete aanvraag in. Vaak leidt dit ertoe dat ergens tegen het einde van de beslistermijn een verzoek om aanvulling komt. Daarbij kan het voorkomen dat het verzoek om aanvulling ook weer incompleet is: het verzoek wordt gestuurd om de termijn te redden en alleen de eerste ontbrekende stukken worden aangevinkt. Na ontvangst daarvan komt men tot de conclusie dat er nog meer ontbreekt, met weer een nieuw verzoek tot aanvulling tot gevolg. Allemaal tijd, allemaal extra reden voor vertraging, ingeleid door de incomplete aanvraag.

Onduidelijk zijn / (vaak) wijzigen

Wijzigingen zijn voer voor vertraging, vooral als je dat op het juiste moment doet. De kapconstructie aanpassen nadat een welstandstoets heeft plaatsgevonden? Dat is een prima manier om te zorgen dat de procedure nog langer gaat duren. Zo ook het op een vergevorderd moment toevoegen van een exploitant: reden om het net afgeronde onderzoek opnieuw in te steken. Voer een paar wijzigingen achtereenvolgens door en je bereikt de langste procedure ooit.

Instemmen met uitstel

Deze reden voor vertraging staat ongeveer gelijk met de eerste reden. Wanneer je instemt met uitstel van de wettelijke termijn, dan weet je dat de procedure langer gaat duren. Instemmen met uitstel draagt dus onherroepelijk bij aan langere procedures. Maar met deze reden ben je wel als vergunningaanvrager de gebeten hond, want ook het niet instemmen met uitstel komt in dit rijtje voor!

Niet instemmen met uitstel

In de praktijk komt deze ook wel regelmatig voor: als de aanvraag dan is ingediend, de stukken zijn aangevuld en die kleine wijziging weer superlang moest duren, komt de gemeente met een verzoek om uitstel van de wettelijke termijnen. De aanvrager is het dan al zat en weigert. Het gevolg is dat de gemeente hetzelfde doet: zij weigert de aanvraag. De aanvrager gaat in bezwaar of begint opnieuw met een nieuwe aanvraag, met als gevolg dat het uiteindelijk doel, de vergunning, allemaal weer langer duurt. Weigeren van uitstel kan dan ook een prima reden zijn waardoor de vergunningprocedure langer duurt.

Geen overleg met het bestuursorgaan

De laatste twee wijzen waarop je een vergunningprocedure langer kan laten duren, zijn buitenbeentjes, maar daarom niet minder relevant. Als eerst blijkt het ontbreken van enig overleg met het bestuursorgaan in sommige gevallen een hele goede reden te vormen voor extra vertraging. Het kan ertoe leiden dat gemeente en vergunningaanvragen niet helemaal op de hoogte zijn van elkaars bedoelingen. Dit leidt dan weer tot de eerder genoemde vertragingstactieken: incomplete aanvragen of veel wijzigingen. Niet-overleggen is dan de garantie voor extra lange procedures!

Niet overleggen met de omgeving

Ook dit is een gouden manier om extra stroperige procedures te veroorzaken: niet overleggen met de omgeving. Dat kan ertoe leiden dat omwonenden of naastgelegen bedrijven in het geweer komen tegen de vergunning, met extra lange procedures tot gevolg. Vooral bij omgevingsvergunningen speelt dit een rol, omdat bij dergelijke ontwikkelingen de belangen van derden worden geraakt. Alleen de schijn daarvan is al genoeg om een omwonende te bewegen tot ‘alles uit de kast trekken om de boel maar te vertragen’. Een capabele omwonende is daarmee een recept voor succes, als je zo lang mogelijk wilt wachten met kunnen bouwen, bijvoorbeeld.

conclusie

Het is eigenlijk vrij gemakkelijk om extra lang te moeten wachten op een vergunning. De redenen zijn legio en soms lijkt het wel of je altijd raak schiet, wat je ook doet. Wellicht is dat ook wel waarom zoveel vergunningen zo lang op zich laten wachten. Het vermijden van de aangegeven redenen, is dan ook zeer zeker geen garantie dat de vergunning snel wordt verleend. Maar je kan er wel mee bereiken dat het in ieder geval niet aan één van deze redenen heeft gelegen!